روش شگفت انگیز چینی ها برای مقابله با خشك سالی :
حمله موشکی و پهپادی به ابرها!
به گزارش گل بخر، زومیت نوشت: چین درحال کاوش و بررسی روش هایی همچون بارورسازی ابرها، محصولات تراریخته و سیستم انتقال آب چند میلیارد دلاری برای رفع بدترین کمبود آب در تاریخ خود است.
در یک فلات پوشیده از چمن مشرف به دره ای در مرکز چین، دو مقام رسمی درحال تماشای پرتاب شدن موشکی کوچک و باریک از پشت یک وانت ایستاده بودند. این موشک که حامل محموله ای از میله های یدید نقره بود و قصد داشت شروع بارش باران را رقم بزند، به سمت ابرهای فراز شهرستان زیگوی در استان هوبی حرکت کرد. این پرتاب فقط تازه ترین دور کوشش های چین در جنگ مقابل خشکسالی فعلی آن کشور که بدترین نمونه ی ثبت شده در تاریخ است، بشمار می رود به استفاده از مواد شیمیایی برای آزاد ساختن مصنوعی باران از ابرها، بارورسازی ابرها گفته می شود. مقام های چینی علاوه بر موشک، پهپادهای بزرگی را نیز به آسمان استان سیچوان، یکی دیگر از مناطق مرکزی این کشور فرستاده اند. این پرنده ها همین طور شعله های یدید نقره را به امید ایجاد بارندگی به اتمسفر زمین پرتاب می کنند. کارهای چین شاید برای برخی غیرضروری به نظر برسد؛ اما تمام این کوشش های سرسختانه و آزمودن روش های مختلف از طرف مقام های چین، در پاسخ به خشکسالی صورت می گیرد؛ وضعیتی بی سابقه که دریاچه های چین را به کاسه هایی از گرد و غبار تبدیل نموده و شهروندان آن کشور را در بعضی مناطق برای فرار از دمای ۴۰ درجه سانتی گراد و بالاتر به زیر زمین ها کشانده است. تبخیر آب رودخانه ها همین طور موجب کاهش تولید برق آبی در سدها و در ادامه طبعاً به کمبود برق منجر گردیده است. چین به وضوح در کوشش برای مقابله با این خشکسالی فلج کننده است. ولی بنظر می رسد مشکلات کمبود آب در این کشور عمیق تر از اینها باشد و هنوز مشخص نیست که تلاش چینی ها برای اصلاح وضعیت آب وهوایی اخیرشان تا چه اندازه مؤثر خواهد بود. ادل ایگل، رییس گروه فیزیک ابر در دانشگاه کالیفرنیا دیویس، با اشاره به این واقعیت که پاسخ درست و علمی به این پرسش که «آیا بارورسازی ابرها واقعاً کار می کند یا خیر؟» تا چه حد برای دانشمندان دشوار است، توضیح می دهد: اگر بروید و ابری را بارور کنید و بعد ببینید چقدر باران یا برف می بارد، نمی دانید اگر عمل بارورسازی را انجام نمی دادید، چقدر برف و باران می بارید. خانم ایگل به بررسی علمی سال ۲۰۱۹ اشاره می کند. در آن پژوهش، نویسندگان دریافتند که اشکال خاصی از بارورسازی ابرها درصورت هدف قرار دادن ابرهای زمستانی در مناطق کوهستانی می تواند بارش را تا ۲۰ درصد افزایش دهد. ایگل توضیح می دهد: ایده ی علمی واقع در پس یدید نقره این است که [با استفاده از این ماده] به تشکیل کریستال های یخ یا دانه های برف جدید در ابر کمک گردد. در ادامه، این دانه های برف اضافی باید رشد کنند و بطور راحت تری در قالب بارش برف یا باران به زمین بریزند. بااین حال او می افزاید درمورد این که آیا بارورسازی ابرها در تابستان و در زمان هایی که مقدار یخ موجود در ابرها کم است یا اصلاً یخی در ابرها وجود ندارد هم کارگشا خواهد بود یا خیر نمی توان نظر قطعی داد و در محافل علمی روی آن اختلاف نظر وجود دارد. از سویی نباید از یک نکته بدیهی هم غافل شویم. ما برای بارورسازی ابرها در وهله ی اول به ابرهایی نیاز داریم که در مناطق مورد نظر حضور داشته باشند. در طول رویدادهای گرمای شدید و خشکسالی های طولانی، این امکان وجود دارد که اساسا ابرها کمیاب شوند؛ برای اینکه آب های کمتری روی زمین برای تبخیر شدن و رفتن به نواحی بالاتر اتمسفر وجود دارد. به قول ایگل، بارورسازی ابرها در بهترین حالت، به عنوان اقدامی پیرامون کاهش خشکسالی «تا حدی مؤثر» خواهد بود. اما باورورسازی ابرها تنها اقدام چین در راه مبارزه با خشکسالی نیست؛ بااینکه بیشتر اقدامات دیگر آنها ماهیت طولانی مدت دارند. پروژه انتقال آب از جنوب به شمال، یک تلاش مهندسی عظیم برای ساخت کانال ها و تونل هایی است که آب را از جنوب به شمال چین منتقل می کند. هزینه کل برآوردشده برای چنین کاری ۶۲ میلیارد دلار است و خبری پیرامون راه اندازی تونل ۸/۹ میلیارد دلاری به پکن در ماه گذشته اعلام گردید. فقط مشکلی در این میان وجود دارد؛ خشکسالی فعلی مناطق مرکزی و جنوبی چین را تحت تأثیر قرار داده و این نواحی طبق برنامه های انتقال آب درست همان جاهایی هستند که مقرر است بجای مناطق شمالی که اغلب تحت تأثیر خشکسالی قرار دارند، کمک کنند. نواحی شمالی چین در قیاس با نواحی جنوبی آن به دفعات بیشتری تحت تأثیر خشکسالی قرار می گیرند. گابریل کالینز از مؤسسه سیاست عمومی بیکر دانشگاه رایس در تگزاس می گوید: «آن ها در حقیقت ممکنست وضعیت خشکسالی را تشدید کنند.» او می افزاید که بااینکه سایر فناوری ها از قبیل نمک زدایی، ممکنست وسوسه انگیز به نظر برسند؛ اما بسیار گران هستند و احیانا به مناطق ساحلی بسیار صنعتی محدود می شوند؛ جایی که تقاضای بیشتر، آنها را از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر خواهد ساخت. کالینز اخیراً با گوپال ردی، بنیانگذار Ready for Climate که یک سازمان تحقیقاتی زیست محیطی است، مقاله ای درباره ی مشکلات دیرینه ی کمبود آب در چین نوشت. ردی در آن مقاله می نویسد: مشکل ساختاری از نظر من بسیار ترسناک تر از خشکسالی این فصل است. ردی تشریح می کند که چین ذخایر آب زیرزمینی قابل استفاده ی محدودی دراختیار دارد. این ذخایر می توانند برای التیام خشکسالی مفید واقع شوند و در ایام سختی به کمک بیایند. اما مشکل اینجا است که هم اکنون و خصوصاً در بخش های شمالی کشور چین، ذخایر آب های زیرزمینی به خاطر برداشت های بیش از حد لطمه دیده اند. ناتان فورسایت از دانشگاه نیوکاسل در بریتانیا می گوید بهره برداری از ذخایر آب زیرزمینی به منزله ی «چنگ زدن به آخرین گزینه» است، برای اینکه بعد از به انتها رسیدن آب در منابع زیرزمینی، زمان بیشتری برای احیای مجدد آنها نیاز خواهد بود. وضعیت منابع آب زیرزمینی به فیلتر شدن آب باران در اعماق زمین وابسته هستند. این در حالیست که بیشتر باران ها بسادگی تبخیر شده یا به نحوی دیگر و بدون رسیدن به اعماق زمین از میان می روند. اما پر کردن ذخایر آب در اصل به عنوان راهی مناسب برای برنامه ریزی قبل از وقوع خشکسالی است. چین توانایی عظیمی دراین زمینه دارد و می تواند مخازنی برای نگه داری بیشتر و بهتر آب باران در مزارع بسازد. آنها همین طور می توانند پوشش گیاهی ویژه ای را بمنظور حفظ رطوبت ایجاد کنند. بر طبق گزارش ها، هزاران سال است که کشاورزان فعال در مقیاس کوچک در چین از حوضچه هایی برای نگه داری آب در محل بهره برده اند. گسترش استفاده از چنین اقدامات و راهکارهایی نیز می تواند مفید باشد. یکی از جدی ترین اثرات خشکسالی امسال تأثیر آن بر محصولات کشاورزی است. قبل از این عکسهایی از مزارع لطمه دیده از آفتاب و پر از میوه و سبزیجات مرده در چین انتشار یافته است. ربکا نادین از مؤسسه امور توسعه برون مرزی، یک اندیشکده پیرامون امور جهانی، استدلال می کند که چین تاحدی در کوشش برای توسعه محصولات مقاوم دربرابر خشکسالی در جهان پیشتاز است و همین مسیر ممکنست به زودی به مهندسی ژنتیکی گندم و برنج نیز گسترش یابد. چین همین طور بتازگی استفاده از دانه های سویای مقاوم به خشکی عرضه شده به بازار از طرف شرکت آرژانتینی Bioceres را تأیید کرده است. به باور آیگو دای از دانشگاه ایالتی نیویورک آلبانی، همه این مداخلات و اقدامات ممکنست تا حدودی در راستای بهبود شانس چین در نبرد با خشکسالی راهگشا باشد. اما تهدید ناشی از شرایط خشک تر، برآمده از تغییرات آب وهوایی بسیار زیاد است. این امکان وجود دارد که تعدادی از مناطق چین، خصوصاً مناطق شمالی، در سال های آتی بارش های بیشتری به خود ببینند. ولی اگر روند کلی منجر به شرایط گرم تر و خشک تر در مکان هایی شود که قادر به تطبیق سریع با کمبود آب نیستند، همه چیز بسیار دشوار خواهد شد. فورسایت خاطرنشان می کند سریع ترین کاری که هر کشوری در واکنش به خشکسالی می تواند انجام دهد، کاهش تقاضا و اطمینان از عدم هدررفت آب است. اما در کشوری با ۱٫۴ میلیارد نفر جمعیت که کارخانه های آن شب و روز برای تولید و ارسال محصولاتی به سرتاسر جهان فعالیت می نمایند، به وضوح محدودیت هایی برای اعمال آن کنترل ها وجود دارد. به عنوان مثال، برآورد می شود که کمبودهای نسبتاً کوتاه اخیر برق ناشی از کمبود نیروی برق آبی، حدود یک میلیون وسیله نقلیه الکتریکی و ۴۰۰ هزار ایستگاه شارژ را با کمبود انرژی مواجه کرده است. کمبود آب درحال تبدیل شدن به مشکلی است که همه ی ما در گوشه و کنار جهان بسته به جغرافیا و سایر خاصیت های اقلیمی تا حدی با آن مواجه خواهیم شد. اما مقام های چینی باید از بزرگی خشکسالی ها کاملاً آگاه باشند؛ پدیده ای که بلندپروازی های این کشور را به وضوح تهدید می کند. فورسایت می گوید: بزرگ ترین خطر برای برتری چین به عنوان ابرقدرت پیشرو در قرن حاضر، احیانا لطمه پذیری های زیست محیطی آنست. مدیریت سرمایه طبیعی بطور قطع به نفعشان خواهد بود. 227227
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب