ویلاسازی تومور بدخیم جنگل های مازندران!
به گزارش گل بخر، مازندران می گوید: «بدجور روی بورسه»، به قول خودش: «روی هوا می زنن!» پُر بیراه نمی گوید، خیلی از بومیان و غیربومیان در این کارند. ساحلی، جلگه ای، کوهستانی. نوع جنگلی آن اما طرفدار بسیار دارد؛ به قول او: «پول که داشته باشی وسط جنگل هم می تونی ویلا بسازی»!
بیست سال پیش که اینجا بودم، فقط مسیر اصلی شهر تا روستا آسفالت بود و باقی منطقه پر از خانه های گِلی و جاده های خاکی؛ حالا اما «جواهرده» رامسر هیچ شباهتی به یک روستا در ارتفاعات کوهستانی ندارد. ساختمان های جدید با نماهای مدرن، بسیار مغازه و فروشگاه، انواع کافه سنتی و آلاچیق و تا بخواهی غذاخوری و رستوران! امکاناتش حالا از یک شهر هم بیشتر شده است.
البته این مختص «جواهرده» نیست. غالب روستاهای گردشگرپذیر و زیبای استانهای شمالی کشور حالا از بافت بومی خود فاصله گرفته و دستخوش تغییر شده اند؛ کمتر روستایی در مازندران و گیلان خواهید یافت که همچنان بافت اصیل و بومی خویش را حفظ نموده باشد. این تغییرات حتی لهجه محلی بعضی از روستائیان را هم متحول کرده، به صورتی که خیلی از نسل های کنونی قادر به تکلم با زبان محلی یا بومیِ منطقه خویش نیستند.
پدرش از پیشگامان صنف خواروبارفروشی در رامسر بود، دهه های ۴۰ و ۵۰ شمسی؛ آن زمان که اسب و قاطر به جای خودرو در خیابان ها تردد می کردند. مغازه شان در شهر رامسر و ابتدای جاده «جواهرده» قرار دارد. مسیری که از قدیم تا کنون قدمگاه مسافران و گردشگران بوده و هم چنان از مسیرهای شناخته شده و پر رفت وآمد کشور بخصوص در تعطیلات به حساب می آید.
حالا اما سه سالی می شود که یک بنگاه معاملات ملکی جای آن سوپرمارکت قدیمی را گرفته است. به قول مهدی، درآمدی که از راه اجاره ویلا و سوئیت طی این سه سال حاصل شده با درآمد ۱۵ ساله سوپرمارکت پدرش برابری می کند و همین مبحث سبب شده تا پدر که در ابتدا از تعطیلی کسب و کار قدیمی بسیار گلایه مند بود، حالا راضی باشد.
تلفن مهدی زنگ می خورد: «جونم، چند نفری؟ استخردار برای کِی می خوای؟ اکثرن رزرو شدن! هم اکنون فقط کد ۱۱۲ برای سه شنبه خالی دارم، استخردار نیستا» و بر سر قیمت چانه می زند. تلفن که قطع می شود مهدی می گوید: «الان ۷۰ درصد رامسری ها اجاره بگیر هستند؛ اجاره کلبه، ویلا، سوئیت، اتاق؛ جلگه ای و جنگلی و کوهستانی. ویلای استخردار که جای خود داره».
مهدی حالا صاحب ۲ کلبه جنگلی در رامسر بوده که یکی از آنان استخردار است. صفحه اینستاگرامی او بیشتر از ۳۰ هزار دنبال کننده دارد. درآمد اصلی او حالا از محل اجاره کلبه ها و دلالی بابت اجاره ویلاهای دوستان و همکارانش تأمین می شود. تلفن همراهش تنها ابزار حرفه اوست.
حالا دیگر پاییز و زمستان و بهار و تابستان ندارد، آنها همیشه فعالند. در تعطیلات البته قضیه متفاوت می باشد، عمده سود آنان در تعطیلات بخصوص عید نوروز رقم می خورد. به باور اکثرشان، تولید در این مملکت دیگر پولساز نیست؛ با یک تلفن و یک صفحه در فضای مجازی میتوان پول پارو کرد!
با مهدی به سمت روستای گردشگری «جواهرده» حرکت می نماییم. «جواهرده» یکی از مقاصد پربازدید گردشگری در کشور برای هم میهنان و توریستهای خارجی به حساب می آید. روستایی در ارتفاع ۲۰۰۰ متری از سطح دریا و در فاصله ۲۷ کیلومتری از مرکز شهر رامسر؛ جاده جنگلی پُر پیچ وخم با درختان بلند سایه گستر و مناظر فوق العاده؛ با حدود ۴۵ دقیقه رانندگی میتوان به «جواهرده» رسید.
شاید یکی از دلایل گسترش شهرک و ویلاسازی طی دهه های اخیر در مناطق خوش آب وهوا، دسترسی سهل و آسان به این مناطق باشد. نگار امیزادی، کارشناس ارشد محیط زیست، در گفتگو با ایسنا می گوید: عموم روستاهای شمال کشور که دارای جاده و مسیر مناسب برای رفت وآمد هستند، از گزند ویلاسازان در امان نمانده اند و بافت روستایی این مناطق دستخوش تغییرات بسیاری شده است.
امیرزادی معتقد است: راه محور توسعه بوده اما نباید باعث تخریب محیط زیست شود؛ خیلی از مناطق روستایی زیبا در ارتفاعات کشورهایی چون سوئیس وجود دارند که هم چنان بافت قدیم و اصیل خود را حفظ نموده اند؛ ازاین رو مشکل در اجرای درست قوانین مختص به منابع طبیعی و محیط زیست در کشور است.
هنوز به مقصد نرسیدیم که سروکله شان کنار خیابان پیدا می شود، بیشترشان حرفی نمی زنند، تنها پلاکاردی که در دست دارند را بالا و پایین می کنند؛ برخی شان هم به سمت خودرویمان آمده و کلماتی را واگویه می کنند: «ویلا، ویلای استخردار».
از مهدی می پرسم مگر چقدر زمین برای ویلاسازی وجود دارد که این حجم اماکن مختلف اجاره ای در رامسر دیده می شود؟ وی به مسائلی چون جنگل تراشی، کوه خواری و تصرف اراضی ملی اشاره کرده و با لحن مخصوص خود می گوید: «کافیه چپت پُر باشه، دمِ دهیار و شورای محل رو ببینی، نهایتش اینه که یه پولی هم توی جیب بخشدار بذاری، پول که داشته باشی وسط جنگل هم می تونی ویلا بسازی»!
حرف های مهدی را چندین بار مرور می کنم. بیراه نمی گوید؛ نمونه بارز دیگر تخلفاتی که مهدی به آن اشاره می کند در شهرستان کلاردشت به وضوح و عینه قابل مشاهده و لمس است. اینبار منطقه «رودبارک» کلاردشت و ویلایی بر روی دامنه یک کوه سنگی که برای دسترسی به آن، ۵ آسانسور در نقاط مختلف کوه تعبیه شده است!
به گفته بومیان منطقه، کلاردشت سمبل تجاوز به طبیعت است. علیرضا دانیالی، یکی از بومیان منطقه، در گفتگو با ایسنا اظهار نمود: کلاردشت قبل از سفر رئیس جمهور وقت در سال ۱۳۷۲ متشکل از چندین روستا در مراتع وسیع بود. بعد از آن سفر بود که کلاردشت مورد توجه مرکز نشینان قرار گرفت.
دانیالی ضمن اشاره به این که حالا تعداد منازل و ویلاهای غیربومیان از بومیان کلاردشتی بیشتر شده است، اظهار داشت: خیلی از مناطقی که حالا توسعه یافته و مجموعه شهرستان کلاردشت را می سازند، حاصل تجاوز و تعرض به کوه و زمینهای مرتعی بوده و این روند همچنان هم ادامه دارد.
ناگفته نماند که جلوه های کوه خواری و جنگل خواری در جای جای مازندران قابل مشاهده می باشد. هر شهرستانی که روستاهای جنگل و کوهستانی داشته از هجوم زمین خواران و ویلاسازان در امان نمانده است.
نمونه ای دیگر، روستای «اِجت» شهرستان سوادکوه، در نزدیکی «ورسک»؛ تحقیقات خبرنگار ایسنا از ساکنان محلی و هم بررسی نقشه های هوایی این منطقه از سایت رسمی «گوگل مَپ» طی ۱۵ سال گذشته، نشانگر توسعه ویلاسازی و تجاوز به حریم جنگل و منابع طبیعی در این روستای کوچک مرتعی است. تغییر کاربری و تقسیم اراضی در این منطقه همچنان ادامه دارد؛ این در حالیست که مسؤلان محلی این روستا پیش تر چنین مواردی را تکذیب کرده بودند.
یک سر دیگر این کلاف به هم پیچیده را شاید بتوان در حوزه اقتصادی جست وجو کرد؛ کارشناسان اقتصادی اعتقاد دارند که ریسک بالا، غیرشفاف و کم بازده بودن فعالیت تولیدی سبب شده تا نقدینگی موجود در بازار به جای حرکت به سمت تولید، در بازار سوداگری هزینه و خرج شود. دکتر قاسم نوروزی، عضو هیات علمی و استاد اقتصاد دانشگاه آزاد قائمشهر معتقد است: سرمایه گذاران بازاری را انتخاب می کنند که بازدهی و رونق بهتری داشته و در مقابل ریسک کمتری داشته باشد که این مورد در بازارهایی چون مسکن، مِلک، طلا، ارز و خودرو وجود دارد.
نوروزی تاکید می کند: هرگونه سیاست های انبساطی که در جهت رشد نقدینگی باشد هیچ کمکی به بخش تولید نکرده و نقدینگی را به سمت سفته بازی و بازارهای موازی هدایت خواهد نمود و تا فرایند انتقال سرمایه به تولید اصلاح نشود، هرگونه رشد نقدینگی پیامد منفی به دنبال داشته و تولید را راکدتر می کند و منجر به تورم فزاینده در قسمت های غیرتولیدی خواهد شد.
شاید همین قواعد و حساب و کتاب اقتصادی می باشد که مهدی و همکارانش را به سمت فعالیتی معروف به سوداگری سوق داده است. بر این اساس به نظر می آید جنگل و منابع طبیعی مازندران، قربانیان رونق بازارهای موازی و پربازدهی چون مسکن شده اند؛ توموری بدخیم که شرق تا غرب مازندران را فراگرفته و اندک اندک می رود تا زمینه ساز نابودی ذخایر خدادادی این دیار سبز شود.
منبع: گل بخر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب