نامه ساكنان محدوده دانشگاه تهران به روحانی، گلایه از طرح توسعه دانشگاه، عكس
گل بخر نامه ساكنان محدوده دانشگاه تهران به روحانی، گلایه از طرح توسعه دانشگاه، عكس
بیش از ۲۰۰ نفر از مالكان واحدهای مسكونی و تجاری محدوده دانشگاه تهران كه در جریان اجرای طرح توسعه دانشگاه تهران مدعی هستند دچار ضرر و زیان های مختلف و متنوعی چه از لحاظ روحی و چه از لحاظ اقتصادی شده اند، با امضا و ارسال نامه ای خطاب به حجت الاسلام روحانی رئیس جمهوری، خواهان رسیدگی فوری به تقاضای خود و مرتفع ساختن مشكلات موجود در این خصوص هستند. از بین رفتن هویت فرهنگی و اجتماعی منطقه، افت شدید قیمت مسكن در منطقه، جلوگیری از نوسازی ساختمان های محدوده، تهدید مالكیت خصوصی ساكنان، سلب آسایش ساكنان به وسیله اجاره املاك به شركت ها و افراد مختلف و تولید مزاحمت برای اهالی از جانب ساكنان خوابگاه های مستقر در محدوده، همچون مشكلاتی است كه ساكنان این محدوده با آنها دست و پنجه نرم می كنند و خواهان رفع فوری آنها هستند. متن كامل نامه به شرح زیر است: بسمه تعالی رئیس جمهور محترم و منتخب ملت ایران جناب آقای حجت الاسلام والمسلمین دكتر حسن روحانی با سلام و تحیات بی تردید دوام مشروعیت و قدرت حكومت در پناه رضایت شهروندان و استیفای حقوق آنان به دست می آید. جنابعالی درمنشور حقوق شهروندی تاكید نموده اید كه مدیران و مسئولان در برنامه ریزی ها، سیاست گذاری ها و تصمیمات، ملزم به رعایت حقوق شهروندی هستند. با این وجود در قلب شهر تهران، پروژه ای در حال اجرا می باشد كه شهروندان را به صورت غیرعادلانه ای از «حق سكونت» و «حق مالكیّت» محروم كرده و حتی «حق كرامت انسانی» آنها را هم زیر پا گذاشته است؛ حقوقی كه جنابعالی بر احقاق آن در منشور حقوق شهروندی تاكید نموده اید. جناب رئیس جمهور گسترش فضاهای آموزشی برای پیشرفت علمی كشور امری لازم است، اما انجام این مهم نباید به قیمت تضییع حقوق مردم تمام شود. ما ساكنان و كسبه‌ی محدوده‌ی طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران، بیش از بیست سال است كه متحمل مشكلات عدیده ای ناشی از این طرح ناموفق هستیم؛ طرحی كه حدود دو دهه است در اولین مرحله‌ی اجرا یعنی تملّك، متوقف مانده و با این حال، بارها تمدید شده است. مسئولان طرح هم اكنون اظهار می دارند كه حدود 60 درصد از خانه ها، آپارتمان ها و مغازه های مردم را خریداری نموده اند، اما واقعیت این است كه ارزش مالی و ریالی مغازه ها، هتل ها، سینماها، پاساژ، ساختمان های تجاری و زمین های باقی مانده در این محدوده خیلی بیشتر از آن مبلغی است كه دانشگاه تهران تاكنون هزینه كرده و به نظر می آید كه خریداری آنچه از سرمایه های مردم در این محدوده باقی مانده خارج از توان و مدیریت مسئولان این طرح است. ضمن این كه با وجود بودجه های كلانی كه تابحال برای اجرای این طرح اختصاص داده شده، دستاورد آن بعد از گذشت دو دهه جز نابسامانی، خرابی و نارضایتی مردم نبوده است. طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران چون تازیانه ای بر بافت فرهنگی و اجتماعی خیابان های اطراف دانشگاه فرود آمده و هویّت یكی از زیباترین وخاطره انگیزترین محله های تهران را مخدوش ساخته است؛ به طوری كه بعضی از ساكنان، مجبور به فروش و كوچ الزامی از این خیابان ها شده اند. خانه ها، آپارتمان ها و مغازه های مردمی كه هنوز در محدوده ساكن یا مشغول كسب وكار هستند، بیش از بیست سال است كه در توقیف طرح توسعه‌ی دانشگاه قرار دارد. مردم این محدوده اجازه‌ی نوسازی منازل و یا مغازه های در حال تخریب خویش را ندارند و نمی توانند املاك و مغازه هایشان را به دلیل قرار گرفتن در طرح به قیمتی مناسب بفروشند. دانشگاه تهران هم حتی با وجود داشتن بودجه، سرمایه های مردم را با قیمتی عادلانه از آنان خریداری نمی نماید. این در شرایطی است كه بعضی از مردم كه اغلبشان از اهالی و كسبه‌ی قدیمی این محدوده اند به هیچ عنوان حاضر به فروش سر پناه و یا محل كسب و كار خود نیستند و تمایلی به ترك خانه و مغازه‌ی خود ندارند. متأسفانه مسئولان طرح توسعه در اقدامی غیراخلاقی بعضی از صاحبان آپارتمان هایی كه تمایلی به فروش ندارند را به انواع مختلف (از جمله با تهدید و...) تحت فشار قرار میدهند. همینطور دانشگاه در آپارتمان هایی كه بخشی از واحدها را تملك نموده، برای تحت فشار قراردادن سایر مالكان، دست به تبدیل واحدها به خوابگاه یا اجاره‌ی واحدها به اشخاص حقیقی یا حقوقی بدون جلب رضایت سایر واحدها می نماید. دانشگاه همینطور در ادامه‌ی روند تحت فشار قرار دادن ساكنان و مالكان برای فروش، نسبت به املاك خود در محدوده با بی مسئولیتی برخورد كرده و نسبت به اعتراضات و درخواست ها برای حل مشكلات در رابطه با املاك تحت تملك بی اعتنایی می نماید. این گونه تحت فشار قراردادن مالكان برای فروش، تملك نام ندارد بلكه مصداق بارز غصب اموال دیگران است. به راستی در كجای دنیا با مردم و سرمایه های آنها چنین رفتار می گردد و اصل مالكیت خصوصی كه در تمام دنیا مورد احترام بوده و در دین مبین اسلام هم به شدت مورد تاكید واقع شده، این چنین مخدوش می گردد؟ چرا باید چنین طرحی تصویب شود كه در آن دانشگاهی با این امتیاز علمی و فرهنگی به دنبال تأمین منافع مالی خود به قیمت حراج خانه ها، آپارتمان ها و مغازه های مردم باشد؟ چرا مسئولان دانشگاه تهران این سرمایه گذاری عظیم را در جایی دیگر انجام نمی دهند كه نیازی به تصاحب سرمایه های مردم بی دفاع نباشد؟ آیا زیبنده است كه در اطراف این مركز علمی و فرهنگی خیابان ها و كوچه هایی به چشم بخورد كه تقریباً خالی از سكنه شده و به خاطر سوءمدیریت مسئولان طرح، بلاتكلیف به حال خود رها شدهاند؟ پس از بیست سال كه از این طرح نافرجام و فرسایشی می گذرد، خبر رسید كه طرح جدیدی با عنوان «شهردانش» در حال تصویب است. حتی عنوان این طرح جدید هم كافی است كه با عنایت به تجربه‌ی ناخوشایند و دردآور طرح قبلی، كورسوی امید ساكنان این محدوده برای برون رفت ازبن بست ها ازبین برود؛ طرحی با عنوانی پرابهام: شهری در دل شهر تهران. تهرانی كه خود اكنون با مشكلات عدیده ای دست و پنجه نرم می كند، باید شهری دیگر را در بین خود مدیریت كند و معلوم نیست كه بر سر سرمایه های مادی و معنوی مردم مظلوم این محدوده چه خواهد آمد. بدون شك آنها متحمل پرداخت هزینه های بیشتری خواهند شد؛ هزینه هایی كه در آینده حتی گریبان سایر مردم شهر تهران را هم خواهد گرفت. اخیراً مسئولان دانشگاه تهران در اطلاعیه ای اعلام نموده اند كه راهی برای توقف و بازگشت این طرح وجود ندارد. سؤال این است كه آیا به راستی طی این سال ها با عنایت به بودجه های كلانی كه صرف شده اقدامی چشمگیر در این محدوده جهت توسعه‌ی علمی صورت گرفته است؟ آیا از راهی كه جز زیان به سرمایه های ملی، مردمی و نارضایتی مردم حاصلی نداشته نباید بازگشت؟ طرح «شهر دانش» از جانب اهالی دانشگاه، اساتید و دانشجویان دانشگاه تهران بارها در نشست های تخصصی مورد نقد قرار گرفته و تشكل های دانشجویی هم انتقادات خویش را نسبت به این طرح در بیانیه های متعددی* مطرح كرده اند اما دانشگاه تهران به هیچ وجه حاضر به تغییر رویكرد خود نبوده و گوش شنوایی نسبت به اعتراضات و انتقادات ندارد. بنابراین ما ساكنان و كسبه‌ی محدوده‌ی طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران تصمیم گرفتیم مستقیماً با حضرتعالی مكاتبه نموده و با تاكید بر این نكته كه خواستار احقاق حقوق از دست رفته‌ی خود هستیم، مهم ترین مشكلات ونارضایتی های خویش را به شرح ذیل معروض داریم: 1. عدم توجه به حقوق ساكنانی كه مایل به فروش خانه ها و مغازه های خود در ازای هیچ وجهی نیستند و تمایل دارند در املاك فعلیِ خود زندگی كرده یا به كسب وكار ادامه دهند. 2. روند فرسایشی و غیرمنصفانه‌ی تملك همچون اجبار حقوقی مالكان به فروش در صورت تشكیل پرونده برای شروع فرایند قیمت گذاری طبق قرارداد بین دانشگاه و فروشنده. 3. عدم خرید به قیمت عادلانه از كسانی كه نیازمند فروش خانه ها، آپارتمان ها و مغازه های خود هستند. 4. متضرر شدن ساكنان از كاهش كاذب ارزش املاك و مغازه ها به دلیل قرار داشتن در طرح توسعه. 5. عدم صدور مجوز ساخت از جانب شهرداری بخصوص برای ساختمان هایی كه خیلی قدیمی هستند و امنیت سكونت در آنها به خطر افتاده است؛ در حالیكه شهرداری طبق قانون موظف است كه پس از گذشت مهلت قانونی طرح و عدم اجرای آن، مجوز ساخت وساز را صادر كند. این شرایط بعضی از ساكنان را مجبور ساخته تا به دیوان عدالت شكایت كنند. 6. آغاز مجدد فرایند تملك علی رغم دستور وزارت راه و شهرسازی در خصوص توقف هر گونه اقدام در محدوده قبل از تصویب طرح جدید*. 7. غیرمنصفانه بودن دریافت عوارض نوسازی توسط شهرداری از املاك این محدوده با وجود قرارگرفتن در طرح توسعه. 8. تغییر كاربری بخشی از واحدهای تملّك شده‌ی دانشگاه در آپارتمان های مسكونی و اجاره‌ی آنها به ادارات و شركت ها، كه باعث سلب امنیت از ساكنان به خاطر رفت و آمد افراد متفرقه شده است؛ به صورتی كه ساكنان بعضی از این واحدها از ترس مجبور به بستن حفاظ درِ ورودی آپارتمان هایشان درشب هستند. 9. تعلل دانشگاه در پرداخت شارژ و هزینه‌ی تعمیرات ساختمان هایی كه بعضی از واحدهای آن را تملّك كرده است. 10. تولید مزاحمت برای همسایگان از جانب واحدها و یا ساختمان هایی كه توسط دانشگاه تبدیل به خوابگاه شده اند. 11. اجاره‌ی پاركینگ بعضی از واحدهای آپارتمانی تملك شده‌ی ساختمان ها توسط دانشگاه به افراد ناشناس. 12. سلب امنیت از مردم محله به خاطر ساختمان ها و واحدهایی كه تملك شده وخالی رها شده اند. بعضی از ساختمان ها هم كاملاً تخریب شده و به بهانه‌ی تولید پاركینگ بدون استفاده مانده وتبدیل به زباله دانی و محلی برای كارتن خواب ها شده است. این مسئله علاوه بر این كه سلامت محیط زیست محدوده را به خطر انداخته سبب ناامنی های اجتماعی مختلف (دزدی، خفتگیری و...) به خصوص در ساعاتی از شبانه روز و ایام تعطیل شده است. 13. كابل كشی های اختصاصی و غیرمجاز بین ساختمان هایی كه در اختیار دانشگاه تهران است. این كابل ها از روی دیوار، حیاط و جلوی پنجره‌ی خانه ها عبور كرده و علاوه بر این كه امنیّت جانی مردم را به خطر انداخته، باعث خساراتی به وسایل الكتریكیِ مردم هم شده است. 14. علاوه بر مشكلات طرح توسعه‌ی دانشگاه تهران، مشكلات ناشی از طرح های دیگر همچون طرح ترافیك، طرح زوج وفرد و طرح نماز جمعه، و هم خدمات رسانی نامرتب و ضعیفِ اتوبوسرانی هم باعث عدم آسایش ساكنان در این محدوده شده كه نیازمند رسیدگی می باشد. در پایان، با تاكید براین نكته كه دانشگاه تهران با پیشینه‌ی غنی علمی، فرهنگی و سیاسی مورد احترام همه‌ی ماست، چنین طرح هایی را كه بعد از بیست سال جز نابسامانی و صدمات مالی و معنوی به مردم نتیجه ای به دنبال نداشته زیبنده‌ی توسعه‌ی علمی این دانشگاه نمی دانیم و نظر به مشكلات فوق الذكر و نارضایتی های پیش آمده برای ساكنان و كسبه و همینطور عدم تحقق پذیری طرح مذكور بعد از گذشت حدود دو دهه، تقاضا و خواسته های خویش را از شما بدین شرح اعلام می داریم: از مصوبه‌ی طرح قبلی توسعه‌ی دانشگاه تهران با عنوان «طرح ساماندهی پردیس دانشگاه های تهران و علومپزشكی تهران» در سال 1382 حدود پانزده سال قبل است. براین اساس مدت اعتبار طرح قبلی به سر آمده و ادامه‌ی آن قانونی نیست. ازاین رو تقاضا داریم این طرح را به جای این محدوده در مكانی دیگر اجرا كنید تا سرمایه های مادی و معنوی مردمی كه سال ها افتخار همسایگی دانشگاه تهران را داشته اند، بیش از این در معرض تهدید و صدمه قرار نگیرد. طرح جدید توسعه‌ی دانشگاه تهران با عنوان «شهر دانش، دانشگاه كارآفرین، سبز وهوشمند» فرآیند تصویب را طی می كند. از آنجایی كه تصویب این طرح به معنای تداوم محدودیت ها و آزار و اذیت های فوق الذكر و ادامه‌ی همان مشكلات برای ساكنان است، خواهان لغو مصوبات اولیه‌ی نهادهای ذیربط دراین مورد و توقف فرآیند تصویب طرح جدید توسعه‌ی دانشگاه تهران در جهت استیفای كامل حقوق ساكنان و كسبه هستیم. این طرح در طول دو دهه‌ی گذشته مشكلات و صدمه های بسیاری را در محدوده تولید نموده است، تقاضا داریم به مشكلات بوجود آمده كه طی این سالها خسارات زیادی را بر مردم تحمیل كرده رسیدگی شود.
این نامه با تبرّی از هرگونه بهره برداری سیاسی، صرفاً با امید به احقاق حقوق شهروندی جمعی از مردم نوشته شده است و به امضای آنها رسیده است. امید كه حضرتعالی در كمك به رفع مشكلات ما ساكنین مظلوم این محدوده، كه گویی سال هاست فراموش شده ایم، تدبیر لازم را اتخاذ فرمایید. والسلام علیكم و رحمه الله و بركاته مركز ارتباط مردمی نهاد ریاست جمهوری، چند روز بعد از وصول این نامه، با ارسال نامه های جداگانه ای به وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری و همچین وزارت راه و شهرسازی، خواهان رسیدگی مبحث و عرضه گزارش بررسی شده است.
۴۲۲۳۸
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب