چه کسی از خشک شدن هورالعظیم خوشحال است؟
گل بخر: چه کسی از افزایش بارگذاری نامتناسب با توان بوم شناختی حوضه آبخیز کرخه سود می برد؟
چه کسی عملاً خوشحال است که به هانه ظاهراً دلپذیرِ احترام به نظر کشاورزان محرومِ شالیکار در پایاب کرخه، هورالعظیم خشک شود؟ اصولاً ساختن سد بختیاری و ده ها سد کوچک و بزرگ دیگر در بالادست خوزستان و افزایش بارگذاری ها و طرح های انتقال آب به قم، اصفهان، کاشان، یزد، کرمان، بوشهر، فارس و... خیالِ چه کسانی را در هورالعظیم و شادگان راحت می کند؟
هنر یک مدیریت خردمند و توسعه یافته آنست که درک کند: شرط حکومتِ پایدار بر طبیعت، درک، احترام و پیروی از قوانین آنست و نه تقابل و گردنکشی دربرابر طبیعت.
متاسفم اغلبِ آنهایی که در این مملکت قدرت در دست داشته و صندلی های تصمیم گیری را دودستی چسبیده اند، هیچ اهمیتی... مطلقاً هیچ اهمیتی به دورانی که دیگر قدرت امضا ندارند، نمی دهند و مانند یک مستاجرِ بی مسئولیت در حق آینده وطن جفا می کنند.
اگر خوزستان، ارومیه، اصفهان، جازموریان، یزد، هلیل رود و بختگان به سیه بختی رسیده اند؛ بیشتر از آنکه ناشی از خشم طبیعت باشد، ناشی از دوستی خاله خرسه در خوشبینانه ترین فرض امکان دارد.
کرخه، جانِ خوزستان و خوزستان، جانِ ایران است؛ اگر برکت از خوزستان برود؛ دود از تنوره دیو برخواهد آمد و آیندگانی که مجبور به ترکِ دیار می شوند، پدران و مادرانِ منفعل و تسلیم شان را نخواهند بخشید.
اجازه دهیم هورالعظیم نفس بکشد؛ خیانت در حق این راهبردی ترین پهنه آبی ایران زیر لوای لبیک به خواست شالیکارانِ کرخه نشین، مانند خیانتی است که در حق زاینده رود و گاوخونی کردیم به بهانه افزایش پنج برابری بارگذاری کشاورزی و صنعت در غرب اصفهان و خیانتی است که در سیوند و کام فیروز با افزایش سطح زیر کشتِ برنج و افزایش انجیرستانِ استهبان در حق بختگان، طشک و کم جان کردیم؛ همان خیانتی که قسمتی از آن ریشه در تعهدِ فیکی دارد که می پندارد: خطرِ یک مدیرِ متعهدِ بی تخصص کمتر از یک مدیر متخصصِ بی تعهد است؛ غافل از این که یک مدیر متعهد واقعی هیچ گاه پستی را نمی پذیرد که در آن تخصصی ندارد.
منبع: گل بخر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب