پروانه ها شاخص سلامت اكوسیستم هستند
گل بخر: همه گونه های پروانه در زاگرس به شكلی با تهدیدات جدی روبرو هستند كه مهم ترین این تهدیدات چرای بی رویه دام است. از آنجایی كه پروانه ها شاخص سلامت اكوسیستم محسوب می شوند، ازاین رو می توان گفت سایر گونه های جانوری و گیاهی هم در این منطقه با تهدید جدی انقراض روبرو شده اند.
به گزارش گل بخر به نقل از ایسنا، امروزه پروانه ها از مهم ترین شاخص های پایش زیستی (Bioindicator) برای سلامت اكوسیستم ها به خصوص اكوسیستم های كوهستانی به شمار می روند. اكوسیستم های كوهستانی در همه نقاط جهان دارای اهمیت هستند و این اهمیت در كشورهای واقع بر روی نوار بیابانی همچون ایران اهمیتی دو چندان پیدا می كند.
این اكوسیستم ها ضامن بقای بیش از ۸۰ درصد تنوع زیستی خشكی در كشور می باشند و بدون حفاظت از آنها امیدی برای بقای گونه های موجود نیست. پروانه ها به علت ارتباط مستقیم با گیاهان و اثرگیری فوری از تغییرات اقلیمی، شاخص بسیار مناسبی برای درك تغییرات چه طبیعی و چه بشر ساخت هستند. با تحقیق بر روی پروانه های زاگرس، حدود ۱۵۰ گونه در این محدوده شناسایی شده است كه بیش از ۳۰ گونه و زیر گونه از آنها اندمیك زاگرس هستند.
به گزارش طرح حفاظت از تنوع زیستی زاگرس مركزی، بعنوان یك اصل كلی می توان گفت همه گونه های پروانه در زاگرس به شكلی با تهدیدات جدی روبرو هستند كه مهم ترین این تهدیدات چرای بی رویه دام است. از آنجایی كه پروانه ها شاخص سلامت اكوسیستم محسوب می شوند، بنابراین می توان گفت سایر گونه های جانوری و گیاهی هم در این منطقه با تهدید جدی انقراض روبرو شده اند. برای درك بهتر مبحث و جلوگیری از انقراض پروانه ها و سایر موجودات یكی از گونه ها با نام علمی (Callophrys mystaphia) بعنوان گونه شاخص در نظر گرفته شد.
گیاه میزبان لارو این پروانه انواعی از ریواس همچون (Rheum persicum) است كه با چرای دام لگدكوب شده و از سویی ریواس چینی صدمه جدی به جمعیت های آن وارد آورده است. این پروانه در ایران در زاگرس شمالی تا مركزی و در دو نقطه از استان های حكاری و وان كشور تركیه گزارش شده است كه در همه این مناطق دارای جمعیت های محدودی است و در ماه های اردیبهشت تا خرداد به پرواز در می آیند.
در كشور ایران قرق های مرتع داری در ارتفاعات بالا صورت نگرفته و غالبا زیر ارتفاع ۲۵۰۰ متر هستند. از این رو پیشنهاد شد طرح قرق مرتع داری در چند هكتار در ارتفاعات بالای ۲۵۰۰-۳۰۰۰ متر در منطقه اجرا شود تا در كنار حفاظت از این گونه در معرض خطر، سایر گونه های گیاهی و جانوری هم حفظ شده و این منطقه شاهد مناسبی برای احیای مراتع بالادست محسوب شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب